قافله حسینی

کاروانى که از مبدا عزت و آزادگى حرکت کرد و در مقصد شهادت بار افکند. قافله ‌حسینى روز ۲۸ رجب از مدینه بیرون آمد و سوم شعبان به مکه رسید. افراد کاروان عبارت‌ بودند از سیدالشهدا علیه السلام، فرزندان، برادران، برادرزادگان و عموزادگانش و نیز خانواده‌ خود و برخى از بستگان دیگر.

این کاروان روز ۸ ذی الحجه از مکه به سوى عراق حرکت‌ کرد. با همان نفرات قبلى اما با جمعى از پیروان او از مردم حجاز، کوفه و بصره که در ایام ‌اقامت وى در مکه به او پیوسته بودند. حضرت مقدار ده دینار و یک شتر در اختیار همراهان قرار داده بود که وسایل خود را بر آن حمل کنند.

این کاروان، دوم محرم در کربلا فرود آمد. پس از عاشورا، این قافله تبدیل به جمعى داغدار و دلسوخته و شهید داده‌ شد که به صورت اسیر، به کوفه وارد شدند. مردانشان همه شهید شده بودند و امام سجاد علیه السلام هم بیمار بود و قافله سالار، حضرت زینب‌ سلام الله علیها بود. در کوفه برخى از زنان، به بستگان ‌خود که ساکن کوفه بودند پیوستند.

ما کاروان رفته به تاراجیم * مردانمان شناگر رود خون

ما رهروان قافله صبریم * رسواگر فسانه هر افسون

فریاد و خشم و رنج و اسیرى‌مان * ما را سلاح کارى پیکار است

بانوى قهرمان عرب، زینب * ما را بزرگ و قافله سالار است

این قافله، پس از پیمودن راه طولانى و دشوار کوفه تا شام و شام تا مدینه، با بارى از غم‌ و اندوه به مدینه برگشت و بشیر، خبر بازگشت قافله اهل بیت‌ علیهم السلام را به مردم خبر داد و مدینه یکپارچه غرق شیون و عزا شد.

پانویس

منابع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.